Η βασιλόπιτα κατά το ελληνικό έθιμο κόβεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως μετά τον ερχομό του νέου έτους κυρίως μετά από φαγοπότι όπου κι ακολουθεί χαρτοπαιξία «για το καλό του καινούριου χρόνου». Έτσι, στις 12.00 ακριβώς τα μεσάνυχτα, με την αλλαγή του έτους, σβήνουν τα φώτα και μετά από ένα λεπτό ξανανάβουν ευχόμενοι κι αντευχόμενοι όλοι «χρόνια πολλά» κι «ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος». Τότε έρχεται στο τραπέζι κι η βασιλόπιτα, την οποία αφού σταυρώσει με το μαχαίρι ο σπιτονοικοκύρης τρεις φορές, αρχίζει να την κόβει σε τριγωνικά κομμάτια, ονοματίζοντας και προσφέροντάς τα σε όλους τους παρευρισκομένους, με πρώτο κομμάτι του σπιτιού, του Χριστού, της Παναγίας και του Αϊ-Βασίλη.
Το έθιμο της βασιλόπιτας είναι πολύ παλιό, προέρχεται από εκείνο το τελούμενο στην αρχαία ελληνική γιορτή των «Κρονίων» (και αργότερα των Ρωμαϊκών «Σατουρναλίων») που παρέλαβαν οι Φράγκοι. Από τον Μέγα Βασίλειο προήλθε η συνήθεια της τοποθέτησης νομίσματος μέσα στην πίτα και της ανακήρυξης «Τυχερού της βραδιάς» αυτού που το έβρισκε.
Έτσι, λοιπόν, κι εμείς φέτος στην Δ2 τάξη τηρώντας το έθιμο αυτό, όχι μόνο κόψαμε, αλλά φτιάξαμε οι ίδιοι την παραδοσιακή βασιλόπιτα. Κάθε παιδί έφερε από ένα υλικό κι όλοι μας με πολλά όμορφα συναισθήματα και χαρούμενη διάθεση, αφού νιώσαμε για λίγο μικροί ζαχαροπλάστες, την φτιάξαμε! Την ψήσαμε στον φούρνο του κ. Φόνσου και μετά την κόψαμε. Το φλουρί έτυχε ανάμεσα στο κομμάτι του μαθητή Σκέρντι και της μαθήτριας Ελευθερίας. Όλοι μας τους ευχηθήκαμε να είναι πάντα τυχεροί, γεροί και χαρούμενοι.
Βασιλόπιτα έκοψαν και άλλες τάξεις του σχολείου μας, που ανέδειξαν αντίστοιχα τους «τυχερούς» της χρονιάς. Η βασιλόπιτα της τάξης Γ? ήταν λαχταριστή και όλοι περίμεναν με αγωνία ποιος θα τύχει το φλουρί.
